Ε! Φίλε...

Έμαθα σήμερα το πρωί για τη νίκη της Εθνικής μας. Διάβασα τίτλους και ρεπορτάζ σε διάφορες εφημερίδες. Και ενθουσιάστηκα. Αλλά κάτι έλειπε από αυτό τον ενθουσιασμό, κάτι ακαθόριστο. Αργότερα διαπίστωσα ότι απλά δεν τον μοιράστηκα με κάποιον. Απλά δεν έτυχε σήμερα να δω κάποιον από τους Έλληνες εδώ.

Βράδιασε. Και καθώς βρέχει έμεινα μέσα. Και θυμήθηκα κάποιες Παρασκευές πριν καιρό στην Ελλάδα, που ακούγαμε το Μίμη Ανδρουλάκη στο ραδιόφωνο οικογενειακώς αν τύχαινε να είμαστε σπίτι. Ψάχνοντας λίγο στο δίκτυο διαπίστωσα ότι υπάρχουν κάποια ηχογραφημένα αποσπάσματα εκπομπών και έβαλα να ακούσω αυτό . Μίμης Ανδρουλάκις, Χρήστος Παπαδημητρίου.

Η εκπομπή ξεκινά με το Μίμη Ανδρουλάκη να εκφράζει την απορία πολλών ακροατών: "Πώς γίνεται ο Χρήστος Παπαδημητρίου, στα 26 του χρόνια(!), να είναι καθηγητής του Bill Gates;" Είναι τελικά ένα από τα ενδιαφέροντα πράγματα στην Αμερική αυτό. Και το συνειδητοποίσα πλήρως το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, περιπλανώμενη με κάποιους φίλους στην Washington, στα μνημεία και στα μουσεία της. Είμασταν στο μνημείο για το Βιετνάμ όταν διάβασα στον τουριστικό μου οδηγό ότι πρόκειται για το σχέδιο μιας 21χρονης προπτυχιακής φοιτήτριας! Το συζητήσαμε για κάποια ώρα το όλο θέμα: σε ποια άλλη χώρα θα ήταν αυτό εφικτό; Το σημειώνω λοιπόν εδώ, έτσι, να έχω κάτι να μου το υπενθυμίζει, ιδιαίτερα κατά τις αντιαμερικανικές εξάψεις μου, σα να πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό.

Η εκπομπή συνεχίζεται, διαβάζω ταυτόχρονα στο διαδίκτυο σκόρπιες σκέψεις και ειδήσεις, και κάποια στιγμή ανοίγω τη βικιπαίδεια να διαβάσω για τον Turing, μιας και αναπόφευκτα, η συζήτηση στρέφεται σε αυτόν. Και μετά για τον Gödel, ως σύγχρονό του μαθηματικό, έναν από τους θεμελιωτές του τομέα της λογικής. Διαβάζω κάπως γρήγορα, καθώς για πολλοστή φορά, για τη ζωη και το έργο του, και φθάνω στο κεφάλαιο "Ψυχική διαταραχή" και στη συνέχεια "Θάνατος". Τα παραθέτω αμφότερα εδώ:
"Psychological disorder
Gödel was shy, withdrawn and eccentric. He would wear warm, winter clothing in the middle of summer. In the middle of winter, he would leave all of the windows open in his home because he believed that conspirators were trying to assassinate him with poison gas. He was a somewhat sickly man and was prescribed specific diets and medical regimens by doctors, but Gödel often ignored their advice, or even would do the opposite of what his prescription indicated. This caused him to suffer further illness. In the 1940s he suffered from a bleeding ulcer, but his distrust of doctors led him to delay treatment; he risked death and was saved only by emergency blood transfusion.
Amongst his delusions was the belief that unknown villains were trying to kill him by poisoning his food. For this reason, Gödel would only eat his wife's cooking, refusing to even eat his own cooking for fear of being poisoned.
Death
Late in 1977, Adele became incapacitated due to illness and so could no longer cook for Gödel. Due to his paranoia, he refused to eat any food at all and thus died of "malnutrition and inanition caused by personality disturbance" in Princeton Hospital on January 14, 1978. He weighed 65 pounds."
Πώς έτυχε και αυτή η πτυχή της ζωής του μου είχε διαφύγει σε όλες τις προηγούμενες αναγνώσεις μου σχετικά... Θυμήθηκα (για άλλη μια φορά από την Ελλάδα) το Λαζόπουλο: "Παράλογοοο;;; Δεν απαντά. Άρα λογικό."

Η εκπομπή τελείωσε πριν λίγο, ώρα να πηγαίνω κι εγώ...